بسته به شرایط شما ممکن است، دندانپزشک داروهای مختلفی برای شما تجویز کند. برخی از داروها برای جلوگیری از برخی بیماری‌های دهان، پیشگیری یا درمان عفونت‌ها یا کنترل درد و تسکین اضطراب تجویز می‌شوند.
در اینجا شرحی از رایج ترین داروهای مورد استفاده در مراقبت از دندان را خواهیم گفت.
دوز داروها و دستورالعمل‌های نحوه مصرف آنها بسته به نوع دارو، سن، وزن و سایر ملاحظات از بیمار به بیمار دیگر متفاوت است.
داروهایی برای کنترل درد و اضطراب
بی حسی موضعی (لیدوکائین، آرتیکائین، سیتانست و...)، بیهوشی عمومی، اکسید نیتروژن (گاز مخصوص بیهوشی است، برای القای بیهوشی و تداوم آن در بیماران در طول انجام جراحی استفاده می‌شود. آن را تحت عنوان «گاز خنده‌آور» نیز می‌شناسند. این گاز، بی‌رنگ و غیرقابل اشتعال است و بوی دلپذیر و طعم شیرین ملایمی دارد) و یا آرام بخش به صورت های تزریقی، معمولاً در درمان های دندانپزشکی برای کمک به کنترل درد و اضطراب استفاده می شود. سایر مسکن ها شامل داروهای ضد التهابی تجویزی یا بدون نسخه، استامینوفن، بی حس کننده ها و مسکن های موضعی هستند.
داروهای ضد التهابی
کورتیکواستروئیدها داروهای ضد التهابی هستند که برای رفع ناراحتی و قرمزی دهان و مشکلات لثه استفاده می شوند. کورتیکواستروئیدها فقط با نسخه پزشک و دندانپزشک قابل تهیه در انواع داروخانه ها هستند، و با نام های تجاری مانند Kenalog در Orabase، Orabase-HCA، Oracort، Oralone، Lidex، Temovate و غیره در دسترس هستند.
دندانپزشک شما ممکن است یک داروی ضد التهابی بدون نسخه مانند استامینوفن یا تایلنول را برای تسکین درد خفیف و یا تورم ناشی از پروسه درمان دندانپزشکی، برای رفع دندان درد و تب توصیه کند.
توجه: بدون تجویز دندانپزشک هرگز به کودکتان آسپرین ندهید، مگر اینکه توسط دندانپزشکتان تجویز شود.
مسکن های موضعی
مسکن‌های دندانی در دهان برای تسکین درد یا تحریک ناشی از بسیاری از بیماری‌ها، از جمله دندان درد و زخم‌های داخل یا اطراف دهان (مانند تبخال، آفت‌ها و تاول‌های تب) در دهان استفاده می‌شوند. همچنین برخی از این داروها برای تسکین درد یا تحریک ناشی از دندان مصنوعی یا سایر ابزار دندانپزشکی از جمله بریس (براکت، بند، سم قوس دار ارتودنسی، الاستیک ها و ...) استفاده می شود.
توجه: از مسکن های موضعی که روی لثه ها استفاده می شود، نباید برای دندان درآوردن استفاده شود. نه تنها بزاق دهان به سرعت دارو را از روی لثه پاک می کند، بلکهFDA (اداره مواد غذایی و دارویی ایالات متحده آمریکا( در مورد عوارض جانبی خطرناک و تهدید کننده ناشی از چنین محصولاتی بر روی کودکان کوچک هشدار داده است.
توجه: از آنجایی که افراد مسن به اثرات بسیاری از بی حس کننده های موضعی حساسیت ویژه ای دارند، نباید بیش از آنچه در دفترچه راهنما بسته یا دندانپزشک تجویز شده است استفاده کنند. انواع بی حس کننده های مورد استفاده برای درد دندان نباید برای مدت طولانی استفاده شوند. آنها برای تسکین موقت درد دندان شما تجویز می شوند.
داروهای کنترل پلاک و التهاب لثه
کلرهگزیدین یک محلول حاوی داروی آنتی بیوتیکی است، که برای کنترل پلاک و التهاب لثه در دهان یا در پاکت های پریودنتال (فضای بین لثه و دندان) استفاده می شود.
این دارو به عنوان دهانشویه و به عنوان یک قسمت از اسفنج ژلاتین موجود است، که پس از روت پلنینگ دندان در عمیق لثه در کنار دندان‌های شما قرار می‌گیرد. یک قسمت از اسفنج ژلاتین به آرامی در طی حدود هفت روز آزاد می شود.
محصولات دندانپزشکی حاوی این آنتی‌باکتریال با نام‌های تجاری مختلفی مانند: Peridex، PerioChip و PerioGard و همچنین سایر نام‌های تجاری بدون نسخه دندانپزشک در داروخانه ها عرضه می شود.
توجه: کلرهگزیدین ممکن است باعث افزایش لکه و پلاک روی دندان شما شود.
مسواک زدن با خمیر دندان و نخ دندان کشیدن روزانه ممکن است به کاهش تجمع و لک شدن جرم کمک کند. علاوه بر این، شما باید حداقل هر شش ماه یک بار به دندانپزشک خود مراجعه کنید تا دندان های خود را جرمگیری کرده و لثه های خود را معاینه کنید. در صورت بروز هرگونه واکنش غیرعادی یا آلرژیک به این دارو یا مواد ضدعفونی کننده حاوی کلرهگزیدین، حتماً به دندانپزشک خود اطلاع دهید.
ضد عفونی کننده ها
دندانپزشک شما ممکن است استفاده از یک دهان شویه ضد عفونی کننده بدون نسخه را برای کاهش پلاک و التهاب لثه و از بین بردن میکروب هایی که باعث بوی بد دهان می شوند توصیه کند.
داروهای مورد استفاده برای درمان بیماری پریودنتال
سیستم پریودنتال داکسی سایکلین (با نام آتریدوکس) حاوی آنتی بیوتیک داکسی سایکلین است، و برای کمک به درمان بیماری پریودنتال استفاده می شود. داکسی سایکلین ( داکسی سایکلین آنتی بیوتیکی از دستهه تتراسایکلین است، که برای درمان عفونت های باکتریایی استفاده می شود).
با جلوگیری از رشد باکتری ها عمل می کند. سیستم پریودنتال داکسی سایکلین توسط دندانپزشک شما در پاکت های عمیق لثه در کنار دندان های شما قرار می گیرد و به طور طبیعی طی هفت روز برطرف می شود. انتشار زمانی این دارو ممکن است حتی پس از انحلال آن ادامه یابد.
توجه: اگر تا به حال هرگونه واکنش غیرعادی یا آلرژیک به داکسی سایکلین یا سایر تتراسایکلین ها داشته اید، به دندانپزشک خود اطلاع دهید. استفاده از سیستم پریودنتال داکسی سایکلین در نیمه آخر بارداری یا در نوزادان و کودکان تا 8 سال توصیه نمی شود، زیرا ممکن است باعث تغییر رنگ دائمی دندان ها و کندی رشد استخوان شود. استفاده از سیستم پریودنتال داکسی سایکلین در شیردهی توصیه نمی شود، زیرا داکسی سایکلین وارد شیر مادر می شود. این دسته از داروها همچنین ممکن است اثربخشی قرص های ضد بارداری حاوی استروژن را کاهش داده و احتمال بارداری ناخواسته را افزایش دهند.
داروهایی که برای جلوگیری از پوسیدگی دندان استفاده می شود
فلوراید، دارویی است که برای جلوگیری از پوسیدگی دندان استفاده می شود. این دارو در بسیاری از خمیردندان ها موجود است. این ماده توسط دندان ها جذب می شود و به تقویت دندان ها برای مقاومت در برابر اسید کمک می کند، و از عملکرد حفره ساز باکتری ها جلوگیری می کند. فلوراید به عنوان ژل یا دهان شویه به کاهش حساسیت دندان کمک می کند.
فلوراید تجویزی به صورت مایع، قرص و قرص جویدنی برای مصرف خوراکی در دسترس است. معمولا یک بار در روز مصرف می شود.
توجه: قبل از مصرف فلوراید، اگر به فلوراید، (رنگ زرد در برخی از مواد غذایی و داروی فرآوری شده) یا هر داروی دیگری حساسیت دارید، حتما به دندانپزشک خود اطلاع دهید. در حین مصرف فلوراید بدون مشورت با دندانپزشک از مکمل های کلسیم، منیزیم یا آهن استفاده نکنید. اگر رژیم غذایی کم سدیم یا بدون سدیم دارید به دندانپزشک خود اطلاع دهید. یک ساعت قبل یا یک ساعت بعد از مصرف فلوراید لبنیات نخورید یا ننوشید.
در صورت بلعیده شدن فلوراید بیش از حد، در حین رشد دندان ها می تواند باعث لکه شدن دندان ها شود.
داروهای خشکی دهان
در صورت تشخیص خشکی دهان، قرص پیلوکارپین، ممکن است توسط دندانپزشک شما تجویز شود. این دارو باعث تولید بزاق می شود.
سایر آنتی بیوتیک ها
تتراسایکلین ها (داروهایی شامل دمکلوسایکلین، داکسی سایکلین، مینوسیکلین، اکسی تتراسایکلین و تتراسایکلین) و ماده ضد میکروبی تریکلوزان (ماده ای ضد میکروب است که به منظور پیشگیری از آلودگی های باکتریایی و قارچی استفاده می شود) نیز در مواد دندانپزشکی استفاده می شوند. این داروها ممکن است در ترکیب با جراحی و سایر درمان‌ها یا به تنهایی برای کاهش یا از بین بردن موقت باکتری‌های مرتبط با بیماری پریودنتال، سرکوب تخریب چسبندگی دندان به استخوان یا کاهش درد و تحریک آفت‌ها استفاده شوند.
شل کننده های عضلانی ممکن است برای کاهش استرس شما برای کمک به توقف دندان قروچه و درمان اختلالات مفصل گیجگاهی فکی تجویز شوند.
داروهای ضد قارچ برای درمان برفک دهان تجویز می شوند. هدف از درمان جلوگیری از گسترش قارچ کاندیدا است. داروهای ضد قارچ در قرص‌ها، قرص‌های پاستیلی یا مایعاتی موجود هستند که معمولاً قبل از بلعیدن در دهان «چرخش» می‌شوند.
